پرسش مهر ریاست جمهوری

نحوه سرایت ویروس CONVID-19

آنچه این ویروس را از نسل های قبلی متمایز کرده است قابلیت سرایت زیاد آن است. این ویروس می تواند از طریق ترشحات دستگاه تنفسی به محیط منتقل و به افراد دیگر سرایت کند. به این صورت که در اثر تاثیر ویروس بر دستگاه تنفسی، بدن برای بیرون کردن عامل بیماری زا واکنش های عطسه و سرفه را فعال می کند. عطسه و سرفه ها، ترشحات دستگاه تنفسی را که دارای ویروس هستند، در محیط پخش می کنند. این ویروس سنگین است و در نتیجه نمی تواند در هوا به مدت طولانی معلق بماند و سریعا به سمت پایین می رود و روی سطوح مختلف می نشیند. در این زمان اگر فرد سالمی به این سطوح دست بزند و سپس قبل از شستشوی دست ها غذا بخورد و یا دست به چشمان خود بزند، این ویروس وارد بدن شده و فعالیت تخریبی خود را آغاز می کند. همچنین در صورتی که فرد بیمار مستقیما به سمت صورت فرد سالم عطسه یا سرفه نماید، قطرات ریز حاوی ویروس به دستگاه تنفسی یا چشم های فرد سالم وارد می شود و وی را بیمار می کند. افراد مبتلا به ویروس از ۲ تا ۱۴ روز هیچ علامتی از بیماری را در بدن خود احساس نمی کنند. این مدت را دوران نهفتگی می نامند . طولانی بودن دوران نهفتگی دلیل دیگر دشواری برای جلوگیری از همه گیر شدن این بیماری است. زیرا برای تشخیص این که فرد دچار بیماری شده یا خیر باید او را به مدت ۱۴ روز در منطقه ای قرنطینه کرد که در صورت زیاد شدن تعداد افراد مشکوک دشواری های بسیاری را ایجاد خواهد کرد.

چگونه بدن در برابر ویروس ها مبارزه می کند؟

بدن ما به صورت طبیعی دارای سلول های گلبول سفید در خون برای مبارزه با عوامل بیماری زا است. دو گروه از گلبول های سفید در برابر ویروس ها مبارزه می کنند. گروه اول ماکروفاژ ها هستند که ذرات ناشناس داخل خون و بدن را می خورند و از بین می برند و دسته دیگر سلولهای B هستند که پادتن یا آنتی بادی ها را تولید می کنند. پادتن ها موادی هستند که می توانند به پوشش ویروس ها چسبیده و آنها را از کار بیندازند. بنابراین بدن ما بصورت طبیعی در برابر ویروس ها دارای ساختار دفاعی است. در صورتی که ویروسی به بدن وارد شود و گلبول های B توانسته باشند آنرا شناسایی کرده و پادتن ضد آن را تولید کنند، دیگر بدن در برابر آن مقاوم می شود.